Ανατολή vs Δύσης: Συγκρίνουμε τους διαφορετικούς τρόπους για να γίνεις πιο ευτυχισμένη

Γίνεται το να έχει κανείς κάτι, να αναζητά κάτι νέο, να επιδιώκει την ευτυχία με κάθε κόστος ή να βρίσκει μέσα του τους τρόπους για να είναι ευτυχισμένος χωρίς να αφήνει τον εαυτό του να εξαρτάται από την εξωτερική πραγματικότητα; Η Δύση, που σφυρηλατήθηκε από την καπιταλιστική κοινωνία, και η Ανατολή, έχουν δύο διαφορετικές, αν όχι αντίθετες αντιλήψεις, όχι τόσο για την έννοια της ίδιας της ευτυχίας, αλλά για τον δρόμο για την επίτευξή της. Ωστόσο, ένα πράγμα σε αυτή την ιστορική περίοδο έχουν κοινό: την ανάγκη να γίνει μια εσωτερική επανάσταση.

Η πρώτη είναι συχνά μια παροδική ευτυχία, ενώ η δεύτερη αντιστοιχεί σε μια βιωμένη κατάσταση ευτυχίας, μια διάσταση ατομική, που καταφέρνει να προηγείται όλων των άλλων. Η πρώτη είναι μια ευτυχία προσανατολισμένη στο να κάνεις, η δεύτερη προς το άτομο.

Το 2012, στο International Journal of Wellbeing, δύο Ιάπωνες μελετητές τόνισαν μια σημαντική πολιτισμική διαφορά στον ορισμό της ευτυχίας μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Στη Δύση, έχουν διαπιστώσει ότι η ευτυχία μπορεί να οριστεί ως «μια αυξημένη κατάσταση διέγερσης και μια αίσθηση προσωπικής ολοκλήρωσης». Εν τω μεταξύ, στην Ασία, η ευτυχία ορίζεται ως «βίωση μιας κατάστασης χαμηλής διέγερσης όπως η ηρεμία».

Ανατολή

Όσο το μυαλό είναι ταραγμένο, λέει η Ανατολή, δεν έχει σημασία τι έχει καταφέρει κανείς να κατακτήσει γιατί ποτέ δεν θα είναι αρκετό. Είναι πιο σημαντικό να αναλύσουμε πώς σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε, ποιος είναι ο αντίκτυπος στη βιολογική και κοσμολογική τάξη της φύσης της οποίας είμαστε απειροελάχιστο μέρος. «Ανάμεσα στο ανατολικό κενό και τη δυτική πληρότητα, ευτυχία είναι αυτή η μεταστροφή. Αφήστε τον εαυτό σας να αδειάσει από τη ζωή», υποστήριξε ο Raimond Panikkar, φιλόσοφος και θεολόγος που ανέκαθεν πίστευε στον διαθρησκειακό διάλογο. Τα δεδομένα οφέλη των υλικών πραγμάτων δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους όσο ο νους είναι εμμονικός και ασταθής, και ίσως θα συνεχίσει να είναι έτσι χωρίς μακρά συναισθηματική εκπαίδευση και τακτική πνευματική πρακτική. Θα πρέπει επομένως να αφιερώνουμε λίγο περισσότερο χρόνο στον ψυχισμό μας και λίγο λιγότερο στα έργα μας.

Ο δάσκαλος Jiddu Krishnamurti ρωτά στο βιβλίο The Pursuit of Happiness: «Τώρα, αναζητούμε την ευτυχία ή αναζητούμε την ικανοποίηση κάποιου είδους, από το οποίο ελπίζουμε να αντλήσουμε την ευτυχία; Υπάρχει διαφορά μεταξύ ευτυχίας και ικανοποίησης. Μπορεί κανείς να αναζητήσει την ευτυχία; Ίσως μπορεί να βρεθεί ικανοποίηση, αλλά σίγουρα η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί. Η ευτυχία προέρχεται. είναι υποπροϊόν κάτι άλλου. Πριν λοιπόν βάλουμε το μυαλό και την καρδιά μας σε κάτι που απαιτεί μεγάλη ειλικρίνεια, προσοχή, σκέψη και φροντίδα, δεν θα έπρεπε να μάθουμε τι είναι αυτό που ψάχνουμε, ευτυχία ή ικανοποίηση;»

Η γνώση του εαυτού μας είναι το μόνο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε. «Όταν λέτε, «Αναζητώ την ευτυχία», διαφέρει ο αναζητητής από το αντικείμενο της επιδίωξής του; Διαφέρει ο στοχαστής από τη σκέψη; Δεν είναι κοινό φαινόμενο, παρά χωριστές διαδικασίες; Επομένως, είναι απαραίτητο να κατανοήσετε τον αναζητητή πριν προσπαθήσετε να μάθετε τι αναζητά. Είναι καιρός να σταματήσετε να ψάχνετε έξω από τον εαυτό σας για όλα όσα πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να σας κάνουν ευτυχισμένους. Κοίταξε μέσα σου, πήγαινε σπίτι». – Osho

Δύση

Στην πραγματικότητα, ακόμη και η Δύση ξέρει πώς να είναι ευτυχισμένη και σίγουρα δεν βιάζεται συνεχώς να καταναλώσει. Μάλιστα, όπως γράφει ο φιλόσοφος Umberto Galimberti: «Στη σύνδεσή της με την επιθυμία, η ευτυχία αποκαλύπτει τον περιστασιακό της χαρακτήρα, δηλαδή τη σύνδεσή της με συνολικές και παροδικές πραγματικές συνθήκες, από τις οποίες εξαρτάται και η παροδικότητα της».

Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, στην πραγματικότητα, για τους Έλληνες φιλοσόφους, η ευτυχία βρισκόταν στη φροντίδα της ψυχής, μια πρακτική που δεν απέχει πολύ από αυτήν που προσπαθούμε να εσωτερικεύσουμε σήμερα από την Ανατολή. Η ευτυχία εξαρτάται από την κουλτούρα στην οποία βυθίζεται κανείς, παρά τον ορισμό της ευτυχίας που μοιράζονται οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Μια μελέτη του 2016 σε 2.799 ενήλικες σε 12 χώρες βρήκε έναν ξεκάθαρο ορισμό της «εσωτερικής αρμονίας».

Παρόλο που το διαδίκτυο είναι γεμάτο προτάσεις, πρακτικές, καλές προθέσεις και αλλαγές που πρέπει να κάνει κάποιος στη ζωή του για να βελτιώσει την ευτυχία του με ενεργό τρόπο, το παράδοξο της ευτυχίας, ίσως, είναι ότι δεν πρέπει να αναζητηθεί.

«Στην παρούσα στιγμή δεν έχεις επίγνωση του να είσαι ευτυχισμένος και εκεί βρίσκεται η ομορφιά της ευτυχίας», γράφει ο Krishnamurti. Αλλά όχι πολύ ανόμοια βρίσκουμε την ίδια έννοια και στον διάλογο μεταξύ Faust και Elena, στον Faust του Goethe: «Τώρα το πνεύμα μου δεν κοιτάζει ούτε μπροστά ούτε πίσω, μόνο το παρόν είναι η ευτυχία μας;». Η αξία της στιγμής είναι σταθερή σε όλες τις σχολές σκέψης, σε Ανατολή και Δύση.

Διάβασε επίσης:

Συναισθηματική εξάντληση: Πώς να την αναγνωρίσεις και πώς να τη διαχειριστείς

Η κατάσταση εξαντλητικής κούρασης σε συνδυασμό με το αίσθημα του να νιώθεις καταβεβλημένος. Το να είσαι πολύ απαιτητικός από τον εαυτό σου μπορεί να επιδεινώσει αυτή την εξουθένωση: να πώς να βρεις ξανά ισορροπία, με καλοσύνη και χειρονομίες αυτοβοήθειας.
Η εξάντληση δεν είναι μόνο εξάντληση λόγω στρεσογόνων συνθηκών εργασίας. Πράγματι, τα χρόνια πανδημίας μας δίδαξαν ότι η εξάντληση είναι πάνω από όλα συναισθηματική. Τα αίτια οφείλονται σε εξωτερικούς παράγοντες, στην ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε γεγονότα και στις προσδοκίες που επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας.

Σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε 204 χώρες και δημοσιεύτηκε στο The Lancet, το 2020, ο Covid δημιούργησε 53 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις καταθλιπτικής διαταραχής και 76 εκατομμύρια επιπλέον περιπτώσεις αγχωδών διαταραχών. Αυτή ήταν η πρώτη παγκόσμια έρευνα για τις συνέπειες της πανδημίας στην ψυχική υγεία, αλλά σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία εμφανίζονται αρκετούς μήνες μετά τις τραυματικές εμπειρίες.

Συναισθηματική εξάντληση: ποια είναι τα συμπτώματα

«Η συναισθηματική εξάντληση εμφανίζεται ως αποτέλεσμα υπερφόρτωσης εργασιακών, προσωπικών, οικογενειακών, ακαδημαϊκών, ευθυνών αντιμετώπισης και ως αποτέλεσμα υψηλών επιπέδων αυτοαπαίτησης. Όσοι επηρεάζονται έχουν την αίσθηση ότι δεν μπορούν να το αντέξουν άλλο, ότι έχουν εξαντλήσει τους πόρους για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος και αισθάνονται καταπονημένοι», εξηγεί η ομάδα ειδικών του Guidapsicologi.it, μιας πλατφόρμας αφιερωμένης στην ψυχολογία. υποστήριξη και ευημερία.

Δες εδώ πώς καταλαβαίνεις την συναισθηματική εξάντληση

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ