Το Νο1 πράγμα που δεν πρέπει ποτέ να λέμε στα παιδιά μας

Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι πάντα μια εύκολη υπόθεση.Πολλές φορές οι γονείς μπορεί να νιώσουμε ότι χάνουμε την ψυχραιμία μας και το επόμενο βήμα είναι να φωνάζουμε για κάτι που μας φαίνεται λογικό στα μάτια μας, αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με όσα λέμε στα παιδιά μας.

Η Jennifer Breheny Wallace είναι δημοσιογράφος, ερευνήτρια και συγγραφέας του «Never Enough: When Achievement Pressure Becomes Toxic — and What We Can Do For It. Η έρευνά της για το βιβλίο την ενέπνευσε να κάνει μια μεγάλη αλλαγή στο στυλ ανατροφής που ακολουθούσε όσον αφορά τα δικά της τρία παιδιά, λέει στο make-it.

Οι έφηβοι στις μέρες μας είναι πιο αγχωμένοι από ποτέ και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υποφέρει η ψυχική τους υγεία. Όπως λέει η Wallace: «Όταν τα παιδιά μου γυρίζουν σπίτι, αντί να τα ρωτήσω: «Πώς τα πήγες στο ισπανικό κουίζ;» – κάτι που έκανα πριν γράψω το βιβλίο – τώρα τα ρωτάω, «Τι φάγατε για μεσημεριανό»; Μιλάει δηλαδή για πράγματα που δεν έχουν σχέση με τις επιδόσεις τους στο σχολείο.

Πώς να μιλήσετε στα παιδιά σας με έναν υγιή τρόπο

Η Wallace μίλησε με ψυχολόγους που ήταν ανένδοτοι ότι οι γονείς μπορούν να μεταδώσουν το δικό τους άγχος στα παιδιά τους, μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται συναισθηματική μετάδοση. Έμαθε ότι η υπερβολική εστίαση στα επιτεύγματα του παιδιού μπορεί επίσης να στείλει ένα δυνητικά επιβλαβές μήνυμα: Η αξία τους εξαρτάται από την απόδοσή τους.

Το να εστιάζουμε υπερβολικά στο πώς αποδίδει το παιδί μας, όπως το να το συγχαρούμε για τον υψηλό βαθμό αντί να τον επαινούμε για την προσπάθειά του, είναι ένα παράδειγμα «η κουλτούρα των επιτευγμάτων γίνεται τοξική», λέει η Wallace. «Αυτό που εννοώ με αυτό είναι: Όταν η αίσθηση του εαυτού μας μπλέκεται στα επιτεύγματά μας, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας – την εγγενή μας αξία – από τα εξωτερικά μας επιτεύγματα ή τις εξωτερικές αποτυχίες».

Διάβασε επίσης: Ολα είναι θέμα τρόπου- Πώς να μιλάς στα παιδιά σου για να σε ακούνε

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα μαθαίνουμε πώς τα πηγαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο. Απλά δεν πρέπει ποτέ να μετράμε την αξία τους με βάση τις επιδόσεις τους. Επίσης καλό είναι μερικές φορές να τα αφήνουμε μόνα τους να ξεκινάνε τη συζήτηση.