Love&Death:Η Elizabeth Olsen υποδύεται την Candy προσπαθώντας να ρίξει νέο φως στο έγκλημα του ‘80

«Έχω κάνει όλα όσα πρέπει να κάνει μια σύζυγος: το σπίτι, τα παιδιά, το φαγητό. Πού είναι η εκδίκηση;» λέει η Candy Montgomery, ενώ μιλάει με την καλύτερή της φίλη Jackie. Η Jackie περνάει ένα πρόσφατο διαζύγιο, οπότε η Montgomery την παρηγορεί μέσα από την αποδοκιμασία που φέρνει ένας χωρισμός γάμου στην καθολική εκκλησία τους. Ωστόσο, η Candy δεν αποδοκιμάζει την πράξη όπως άλλοι άνθρωποι στην κοινότητα του Τέξας, αλλά σχεδόν ζηλεύει το νέο ξεκίνημα της φίλης της και συμβουλεύει την Jackie να δει το διαζύγιο ως μια «νέα αρχή, ένα νέο πεπρωμένο».

Αν και το «Love & Death» του HBO Max, διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1980, η δυσαρέσκεια της Candy για την πεζή ζωή της απηχεί το πώς αισθάνονται οι Αμερικανίδες σήμερα. Μελέτη της Pew Research του 2017 διαπίστωσε ότι το 77% των γυναικών αντιμετωπίζει πίεση να είναι ένας εμπλεκόμενος γονέας, ενώ το 30% των γυναικών δηλώνει ότι η κοινωνία εκτιμά μια γυναίκα που φροντίζει και έχει ενσυναίσθηση πάνω από όλες τις άλλες ιδιότητες. Παρόλο που η πίεση που δέχονται οι γυναίκες από τους ανθρώπους στη ζωή τους (γονείς, σύζυγος, φίλοι ή απλώς η κοινωνία γενικότερα) δεν δικαιολογεί τυχόν παραπτώματα, μας κάνει να καταλάβουμε πώς αυτό το βάρος της ευθύνης μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις που παίρνουν κάποιες.

Οι γυναίκες συχνά αναγκάζονται να βάζουν μια βιτρίνα και να ισχυρίζονται ότι όλα είναι εντάξει προκειμένου να κρατήσουν τους ανθρώπους στη ζωή τους ευτυχισμένους, είτε τα παιδιά και μια υγιής οικογένεια είναι στο πλάνο είτε όχι. Υπάρχει τόση εξωτερική πίεση σε μια γυναίκα να είναι τέλεια, είτε πρόκειται για την σωματική ομορφιά, είτε για την αυτοπεποίθηση -αλλά όχι υπερβολική-, είτε για τη μητρότητα, είτε για τη φιλικότητα -οι περισσότερες γυναίκες ξέρουν ακριβώς τι σημαίνει όταν μας λένε να χαμογελάμε περισσότερο-. Το «Love & Death» απεικονίζει τα ακραία συμπεράσματα για το πού μπορεί να οδηγήσει η δυσαρέσκεια της ζωής, απεικονίζοντας μια γυναίκα που κουράζεται να φέρει την ευθύνη αυτών των κοινωνικών προσδοκιών για συνεπή αισιοδοξία, υπομονή και συνολική αποδοχή της ζωής  και νιώθει ότι δεν παίρνει τίποτα σε αντάλλαγμα.

Στις 13 Ιουλίου 1980, ο Candy Montgomery χτύπησε την Betty Gore με ένα τσεκούρι περίπου 41 φορές. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Ακόμα και η ίδια η Montgomery το παραδέχεται. Κι όμως, είναι το μόνο άτομο που ξέρει τι ακριβώς συνέβη. Η ιστορία του θανάτου της Betty Gore αποτέλεσε για χρόνια βασικό θέμα αληθινών εγκλημάτων για πολλούς λόγους -κυρίως για τη μοναδικότητα του να γίνεται μια μέση μητέρα των προαστίων δολοφόνος με τσεκούρι- αλλά έχει γίνει και εμμονή με τις μίνι σειρές streaming, με το «Candy» του Hulu να κάνει πρεμιέρα σχεδόν ακριβώς ένα χρόνο πριν από τον David E. Kelley και το «Love & Death» του HBO Max που ασχολήθηκε με το θέμα. Οι διαφορές μεταξύ των δύο έργων είναι ενδιαφέρουσες, αλλά το τελικό συμπέρασμα είναι σε μεγάλο βαθμό το ίδιο πρόκειται για μια άλλη εκδοχή της ιστορίας της Candy που λειτουργεί κυρίως λόγω του ταλαντούχου cast της. Η αφήγηση της ιστορίας αφήνει κάτι που θα μπορούσε να είναι επιθυμητό εδώ, και παρόλα αυτά η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας Elizabeth Olsen γίνεται όλο και πιο μαγευτική, υποστηριζόμενη ικανά από τις σταθερές κινήσεις ολόκληρου του συνόλου, ιδιαίτερα του Jesse Plemons και του Tom Pelphrey.

Η Olsen υποδύεται την Candy, μια συνηθισμένη νοικοκυρά των βορείων προαστίων σε μία πόλη του Τέξας. Είναι μια ευσεβής μεθοδίστρια που φαίνεται ευτυχισμένη με την εκκλησία της και τον σύζυγό της Pat (Patrick Fugit), ο οποίος είναι ένα συμπαθητικό αλλά αδιάφορο άτομο. Του αρέσει να γελάει ελαφρώς με το “The Love Boat”, και έχει κανείς την εντύπωση ότι τέτοιες στιγμές αποτελούν το αποκορύφωμα του ενθουσιασμού στην ημέρα του, αλλά δεν τον πειράζει έτσι. Ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της προσέγγισης του Kelley έγκειται στο πώς ο θρυλικός δημιουργός αποτυπώνει την καθημερινότητα που μπορεί ακόμα να είναι ικανοποιητική. Ακόμα και η σχέση που τελικά οδηγεί στη δολοφονία έχει έναν συναρπαστικά πρακτικό αέρα δύο άνθρωποι που αποφασίζουν να αρχίσουν να κάνουν σεξ με τον ίδιο τρόπο που αποφασίζουν να φέρουν μάφινς σε ένα εκκλησιαστικό πάρτι. 

Αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι η Candy και ο Allan Gore (Plemons), ο σύζυγος της Betty (Lily Rabe). Μετά από μερικά φλερτ, η Candy ρωτάει αμέσως τον Allan αν μπορούν να αρχίσουν να κοιμούνται μαζί. Έχουν μερικές συναντήσεις γι’ αυτό, αναλύουν τα υπέρ και τα κατά και αποφασίζουν να το κάνουν. Ο Allan είχε τόσο καταπιεσμένη σεξουαλική ζωή, ακόμα και με γυναίκα και παιδιά, που η Candy είναι η πρώτη που χρησιμοποιεί τη γλώσσα της όταν τον φιλάει. Υπάρχει αξιοσημείωτη ενσυναίσθηση και για τους δύο ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα προαστιακά τους μονοπάτια με τα εγγενώς ανθρώπινα πάθη. Κι όμως, το «Love & Death» δεν είναι μια ιστορία εμμονής. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Kelley θέλει να αποφύγει αυτή την πιθανή ανάγνωση του φόνου από την αρχή. Η εκδοχή της Olsen για την Candy απολαμβάνει τον χρόνο της με τον Allan και λυπάται όταν φαίνεται ότι μια ομάδα υποστήριξης έχει αποκαταστήσει τον γάμο του Gore, αλλά δεν στήνεται τόσο απλά όσο ένα ερωτικό τρίγωνο με έναν ζηλιάρη. Πρόκειται για κάτι πολύ πιο περίπλοκο από αυτό. 

Αν και ξέρουμε ότι η Candy έσφαξε την Betty με τσεκούρι. Η Candy πάντα ισχυριζόταν ότι ήταν αυτοάμυνα γιατί η Betty έμαθε για τη σχέση και την απείλησε. Η Candy τότε αναγκάστηκε να τραβήξει το τσεκούρι  για να σώσει τη ζωή της. Αλλά έπρεπε να χτυπήσει την Betty 41 φορές; Ο Kelley φτάνει στο έγκλημα στη μέση της μίνι σειράς επτά επεισοδίων, η οποία του επιτρέπει να βουτήξει σε αυτό που πάντα τον ενδιέφερε περισσότερο ως δημιουργό: Τη δικαστική αίθουσα. Το “Love & Death” μετατοπίζει την αφήγησή του από τις εκκλησίες και τα σπίτια στη δίκη της Candy.   

Αν και όλο το cast είναι εξαιρετικό, το «Love & Death» ανήκει στην Elizabeth Olsen. Το 4o επεισόδιο είναι ένα αριστούργημα από την πλευρά της, αποτυπώνοντας το πώς η Candy θα μπορούσε να περάσει την ημέρα μετά από ένα τόσο βάναυσο έγκλημα. Η Olsen γίνεται όλο και πιο καθηλωτική όσο η υπόθεση εξελίσσεται, αναγκάζοντάς μας να αναρωτηθούμε πόσο πρέπει να τη συμπαθήσουμε, να τη συγχωρήσουμε ή να την καταλάβουμε. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα το κάνουμε ποτέ.

Η σειρά αρχικά πλαισιώνει την Candy ως μια γυναίκα που δεν είναι καθόλου γεννημένη δολοφόνος, αλλά ως μια γυναίκα που νιώθει χαμένη στη ζωή της και ψάχνει τρόπο να αναπνεύσει ξανά. «Όλοι νομίζουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας με πράγματα, ξέρεις. Το κάνω συνέχεια με τα παπούτσια ή οτιδήποτε άλλο. Αν μπορούσα να έχω αυτό ή να πάρω αυτό, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά», λέει η Candy.  

Mια δραματοποίηση αληθινών γεγονότων, συχνά τείνει να εξυμνεί τον κατά συρροή δολοφόνο, εστιάζοντας στις φρικιαστικές δολοφονίες του και το ίδιο συχνά σε κάνει να ξεχνάς το θύμα και, στην περίπτωση της Betty Gore, την οικογένειά της. Μία τέτοια ιστορία μας κάνει να αναρωτιόμαστε για τις δικές μας διαισθήσεις και για το πώς επιτρέπουμε στο αληθινό έγκλημα να μας ενδιαφέρει τόσο βαθιά, παρά τα τεχνάσματα που μιμείται αυτό το είδος ψυχαγωγίας.  

Φαίνεται ότι η κοινωνία έχει τέτοια εμμονή με την έννοια των εγκληματιών επειδή σε κάποιο απρόβλεπτο βαθμό όχι μόνο ταυτιζόμαστε με τα παιδικά τους τραύματα, τη δυστυχία τους κ.λπ. αλλά και καταλαβαίνουμε πώς είναι να ονειρεύεσαι μια ζωή πέρα από τον εαυτό σου όπως ακριβώς κάνει η Candy. Και μπορεί να είναι το προειδοποιητικό σημάδι που χρειαζόμαστε για το πώς αντιμετωπίζουμε τις συνειδητοποιήσεις ότι δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με τη δική μας ζωή. Η δυσαρέσκεια είναι ένα δύσκολο συναίσθημα και μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα που κανονικά δεν θα έκαναν. Δεν είναι όλες οι καταστάσεις διορθώσιμες ή ασπρόμαυρες, αλλά όπως αναφέρει η Candy τον πατέρα της: «Αν δεν ψάχνεις, έχεις χαθεί». 

Διάβασε επίσης:

Το «The Idol» σόκαρε στις Κάννες με την ωμή σεξουαλικότητα και τον σκοτεινό κόσμο της μουσικής

Ο The Weeknd και η Lily-Rose Depp έκλεισαν την Croisette για να δείξουν το τίμημα της φήμης – και πολλές πρόστυχες ίντριγκες – στην πρεμιέρα του «The Idol» που έγινε στις Κάννες τη Δευτέρα 22/05. Κάνοντας άμεσους παραλληλισμούς με την κατάρρευση σούπερ σταρ, όπως αυτή που υπέστη η Britney Spears, η πρωτότυπη σειρά του HBO – η οποία είναι η πρώτη τηλεοπτική σειρά που κάνει επίσημο ντεμπούτο στις Κάννες – αποκαλύφθηκε τελικά σε ένα κατάμεστο γκαλά προβολής. Το σκηνικό αποτελείται από φωτογραφίες εκδικητικού πορνό με σωματικά υγρά στο πρόσωπο της Depp, αυνανισμός με παγάκια, απατεώνες ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων και άθλιοι συκοφάντες του Hollywood είναι το υλικό που κατακλύζει τα δύο πρώτα επεισόδια της ήδη αμφιλεγόμενης σειράς.

Το πνευματικό τέκνο του δημιουργού του «Euphoria» Sam Levinson και του Abel «The Weeknd» Tesfaye, η σειρά βάζει την καημένη την Depp  ως ένα φαινόμενο της pop που έρχεται από ένα ψυχωτικό διάλειμμα μετά το θάνατο της μητέρας της. Μια αγέλη από αιμοβόρους συμβούλους και manager (τους οποίους υποδύονται υπέροχα οι Jane Adams, Hank Azaria και Eli Roth) προσπαθούν απεγνωσμένα να ξεκινήσουν ένα νέο άλμπουμ και μια περιοδεία. Καθώς εκτονώνεται σε ένα κακόφημο χορευτικό κέντρο του Hollywood, συναντά τον Tesfaye ως ιδιοκτήτη και ώμο για να κλαίγεται, ο οποίος σύντομα αποκαλύπτει πολύ μεγαλύτερες φιλοδοξίες για την καριέρα της και το δικό του κέρδος. Ο χαρακτήρας του Tesfaye, Tedros, είναι ένας σύγχρονος ηγέτης αίρεσης.

Δες εδώ τι έγινε με τη νέα σειρά του HBO

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Επιχείρηση Menai Bridge: Εξηγείται το σχέδιο για τον θάνατο του βασιλιά Καρόλου Γ’

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πώς γιόρτασε η Kate Middleton το Πάσχα εν μέσω της θεραπείας που κάνει για τον καρκίνο