Josephine Cochrane: Η γυναίκα που έβαλε στη ζωή μας το πλυντήριο πιάτων

Σίγουρα υπάρχουν πολλές σύγχρονες ανέσεις που συχνά θεωρούμε δεδομένες σήμερα. Μερικές από αυτές είναι τόσο διαδεδομένες που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια εποχή που δεν υπήρχαν. Το πλυντήριο πιάτων, για παράδειγμα, είναι μια συσκευή που έφερε επανάσταση στον οικιακό εξοπλισμό απελευθερώνοντας μια χρονοβόρα αγγαρεία. Ενώ δεν ήταν δημοφιλής μέχρι τη δεκαετία του 1970, η εφεύρεση ήταν γύρω για πάνω από 100 χρόνια.

Η πρώτη έκδοση του πλυντηρίου πιάτων εφευρέθηκε το 1850 από έναν Αμερικανό ονόματι Joel Houghton. Ωστόσο, ο αδέξιος σχεδιασμός του, που ήταν κατασκευασμένος από ξύλο και λειτουργούσε πολύ αργά μέσω ενός χειροκίνητου στρόφαλου, το έκανε να ξεχαστεί γρήγορα. Αργότερα, το 1865, ένας άντρας ονόματι L.A. Alexander δημοσίευσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του, το οποίο περιείχε ένα σύστημα χειροκίνητης ράβδου. Αν και αυτό το μηχάνημα ήταν ελαφρώς πιο χρησιμοποιήσιμο, δεν βρήκε επίσης καμία κερδοφορία.

Μόλις το 1886 εφευρέθηκε το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο πλυντήριο πιάτων. Αυτή η έκδοση σχεδιάστηκε από μια Αμερικανίδα ονόματι Josephine Cochrane (επίσημα Cochran) μετά τον θάνατο του συζύγου της, που την άφησε χωρίς πηγή εισοδήματος και ένα σημαντικό ποσό χρέους.

;ig_rid=ef1e575a-457d-467c-a526-a0861c96b086

Το μηχάνημά της περιελάμβανε συρμάτινα μέρη που είχαν σχεδιαστεί για να χωρούν πιάτα, φλιτζάνια και πιατάκια, και αυτά τα ράφια τοποθετήθηκαν μέσα σε έναν τροχό που ήταν τοποθετημένος μέσα σε έναν χάλκινο λέβητα. Αντί να βασίζεται σε χειροκίνητο στρόφαλο, η έκδοση του Cochrane χρησιμοποίησε έναν κινητήρα για να στρίψει τον τροχό. Εν τω μεταξύ, ψεκαζόταν ζεστό σαπουνόνερο από το λέβητα, το οποίο στη συνέχεια περνούσε κάτω από τα πιάτα.

;ig_rid=bab03508-c437-49f8-9e6d-92e2d174bd76

Η Cochrane έκανε το σχέδιο μόνη της και στη συνέχεια έλαβε βοήθεια από τον μηχανικό George Butters για την παραγωγή του πρωτοτύπου. Αφού έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της, ίδρυσε την Garis-Cochrane Manufacturing Company για να ξεκινήσει τη δημιουργία των μηχανών της. Ωστόσο, ο δρόμος της προς την επιτυχία δεν ήταν ομαλός. Λόγω της εργασίας και των υλικών που απαιτούνται για την κατασκευή αυτών των πρώιμων πλυντηρίων πιάτων, ήταν τελικά πολύ ακριβά για τα μεσαία νοικοκυριά.

Η Cochrane βρήκε τελικά μια πλατφόρμα για την εφεύρεσή της όταν παρουσίασε το πλυντήριο πιάτων της στην World’s Columbian Exposition το 1893. Εκεί, βρήκε ενδιαφερόμενους αγοραστές με τη μορφή εστιατορίων και ξενοδοχείων. Αυτές οι εγκαταστάσεις μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά το κόστος των προϊόντων της.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της ζωής της, η Cochrane συνέχισε να αναπτύσσει την επιχείρησή της. Πέθανε το 1913 και αρκετά χρόνια αργότερα, το 1926, η εταιρεία της εξαγοράστηκε από την KitchenAid, η οποία τώρα ανήκει στην Whirlpool Corporation.

Διάβασε επίσης:

Νατάσσα Μποφίλιου: «Έχω ανάγκη να με φροντίσω και να βάλω όρια αντοχής»

Ήταν Μάρτιος του 2007 όταν γνώρισα τη Νατάσσα και το «Εν λευκώ» έπαιζε ήδη στο repeat. Είναι Ιούλιος 2023 με δίσκους ολόκληρους περασμένους στο κινητό να παίζουν συνέχεια και να με ταξιδεύουν σε μέρη και ανθρώπους. Το μόνο που έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια είναι συναυλίες, τραγούδια, χαρές και συγκινήσεις που δεν ξέρω από  όσα θυμάμαι ποια ήταν η καλύτερη στιγμή από όλες. Μάλλον γιατί δεν είναι μόνο μία και το πιο πιθανό γιατί είναι όλες.

Η Νατάσσα έχει ακόμα το ίδιο καθαρό και φωτεινό βλέμμα, το ίδιο γλυκό χαμόγελο και την ίδια μοναδική ψυχή. Έχω τη χαρά να αγαπώ και να θαυμάζω την τραγουδίστρια Νατάσσα Μποφίλιου και να χτυπιέμαι και να τραγουδάω δυνατά –μαζί με εκείνη- στις συναυλίες της, αλλά και να φεύγω από αυτές κάθε φορά πιο γεμάτη και μαγεμένη ξανά. Έχω όμως και την τεράστια τύχη να ξέρω τη Νατάσσα Μποφίλιου που είναι ένας από τους πιο φωτεινούς και αληθινούς ανθρώπους που έχω συναντήσει.

Η Νατάσσα είναι εκείνο το υπέροχο γλυκό κορίτσι του 2007 που έχει γίνει η μοναδική γυναίκα του 2023 και καταλήξαμε να μεγαλώνουμε όλοι μαζί παρέα όλα αυτά τα χρόνια με τη φωνή της, τις μουσικές του Θέμη και τους στίχους του Γεράσιμου. Αν η ζωή μου και η γενιά μου είχε ένα soundtrack θα ήταν γεμάτο με τα τραγούδια τους. Η Νατάσσα του 2007 λοιπόν είναι ίδια με αύτη που συνάντησα σήμερα, με τον ίδιο τσαμπουκά, την ίδια δύναμη για ζωή και αγώνα, τις ίδιες ιδέες και αξίες και το έντονο φως που βγαίνει από μέσα της.

Εξάλλου οι απαντήσεις της 10 χρόνια σχεδόν μετά την τελευταία μας συνέντευξη το αποδεικνύουν. Μπορείτε να την απολαύσετε μέχρι την επόμενη συνάντηση σας σε κάποια από τις συναυλίες της καλοκαιρινής της περιοδείας.

Δες εδώ τη συνέντευξη της Νατάσσας Μποφίλιου