Ferrari:Το πορτρέτο του θρύλου της αυτοκινητοβιομηχανίας χειροκροτήθηκε για 7,5' στη Βενετία

Η ταινία «Ferrari» σε σκηνοθεσία του αγαπημένου μου Michael Mann δέχτηκε ένα όρθιο χειροκροτήματα 7 1/2 λεπτών την Πέμπτη 31/08 το βράδυ, αφού τα φώτα άναψαν στην παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, η οποία προβάλλεται στο Competition στη Βενετία, στο Lido, με τους πρωταγωνιστές της ταινίας Adam Driver, Patrick Dempsey και Daniela Piperno να φωτογραφίζονται με τον Mann στο κόκκινο χαλί και μέσα στο Palazzo del Cinema. Το θέμα της ταινίας είναι κοντά και αγαπητό στις καρδιές των Ιταλών, καθώς αφηγείται μια ιστορία που ξεκινά το καλοκαίρι του 1957 με τον πρώην αγωνιστή Enzo Ferrari να βρίσκεται σε κρίση. Η χρεοκοπία απειλεί το εργοστάσιο που ο ίδιος και η σύζυγός του, Laura – την όποια υποδύεται η Penelope Cruz- , έχτισαν από το τίποτα 10 χρόνια νωρίτερα. Ο ασταθής γάμος τους έχει χτυπηθεί από την απώλεια του γιου τους ένα χρόνο νωρίτερα, και η Ferrari αγωνίζεται να αναγνωρίσει τον γιο του με τη Lina Lardi -Shailene Woodley-. Εν τω μεταξύ, το πάθος των οδηγών του να κερδίζουν τους ωθεί στα άκρα καθώς ξεκινούν στον ύπουλο αγώνα των 1.000 μιλίων σε όλη την Ιταλία, το Mille Miglia.

Η Ferrari έλαβε μια ενδιάμεση συμφωνία SAG-AFTRA αυτόν τον μήνα, επιτρέποντας στους πρωταγωνιστές της να την προωθήσουν στο κύκλωμα του φεστιβάλ, το οποίο περιλαμβάνει επίσης μια βραδιά λήξης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης στα μέσα Οκτωβρίου. Η STX Entertainment και οι συνεργάτες της διανέμουν διεθνώς.

Η ΤΑΙΝΙΑ FERRARI — ΠΗΓΗ:instagram.com/ferrarithemovie/

Ο Michael Mann θα φαινόταν ιδανικός για μια βιογραφική ταινία του Ιταλού θρύλου του μηχανοκίνητου αθλητισμού, Enzo Ferrari, ο οποίος είναι ένας κορυφαίος τεχνικός και σκηνοθέτης που εργάζεται στο υψηλό επίπεδο της τέχνης του εδώ και χρόνια με πολλές επιτυχίες και ταινίες που έχουν ήδη περάσει στη σφαίρα του κλασικού- διαχρονικού κινηματογράφου. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι ένα παράξενα «ήμερο θηρίο», μια ενδοσκοπική ματιά σε μια ενδιάμεση στιγμή της ζωής του Enzo Ferrari, όταν η επιχείρησή του έπεσε στα βράχια, ο γάμος του κατέρρευσε και μια σειρά θανατηφόρων ατυχημάτων κράτησαν το όνομά του στις εφημερίδες. όλοι οι λάθος λόγοι.

Σαρωτικά πράγματα, σίγουρα, αλλά δεδομένου του τι διακυβεύεται, η παράξενα μη συναισθηματική πρωταγωνιστική ερμηνεία από τον Adam Driver καθιστά δύσκολο να αισθανθεί κανείς κοντά σε αυτόν τον περίεργο και βαθιά απορροφημένο χαρακτήρα, ειδικά αν προσθέσεις τον παγετώδη ρυθμό της αφήγησής της και μια ταινία που αναμένεται να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώιμη σεζόν των βραβείων και ίσως θα δυσκολευτεί να κρατήσει αυτή την pole position.

Όπως και το «Killers of the Flower Moon» του Martin Scorsese, η «Ferrari» ξεκινά με μια συλλογή αρχείων για να καλύψει τα πρώτα χρόνια της ιστορίας, όταν ο νεαρός Enzo ήταν ένας οδηγός που έπρεπε να υπολογίσουμε από πριν ότι η γέννηση του γιου του ο Alfredo τον ενέπνευσε να αποσυρθεί. Μια κάρτα τίτλου μας λέει ότι ο Ferrari και η σύζυγός του Laura, την οποία παντρεύτηκε το 1932, ίδρυσαν τη Ferrari S.p.a το 1947, και μετά μια δεύτερη κάρτα τίτλου μας λέει ότι η ταινία διαδραματίζεται το 1957. Πολλά έχουν συμβεί σε αυτά τα 10 χρόνια. Ο Alfredo πέθανε στα 24 από μυϊκή δυστροφία το 1956, και η επιχείρηση της Ferrari έχει καταρρεύσει: Παρόλο που στους πελάτες του περιλαμβάνονται κυριολεκτικά βασιλιάδες, ο άνθρωπος που αποκαλούν commendatore ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα σε αγώνες και δεν δίνει αρκετή προσοχή στο αυτοκίνητο και στο κόστος κατασκευής του.

Η ταινία ξεκινά, σχεδόν κυριολεκτικά, με ένα μπαμ, καθώς o Ferrari επιστρέφει κρυφά στο σπίτι αφού έχει περάσει τη νύχτα με την επί χρόνια ερωμένη του, Lina Lardi. «Δεν σκέφτομαι ποιον βιδώνεις, ούτε πόσες πόρνες», ουρλιάζει η Laura. «Πρέπει να είσαι εδώ πριν φτάσει η υπηρέτρια!» Βγάζοντας ένα πιστόλι, πυροβολεί έναν πυροβολισμό που για λίγο ξεφεύγει λίγο από το κεφάλι του. Η αποξένωσή τους είναι τέτοια που ακόμη και η θλίψη τους για τον νεκρό γιο τους είναι τόσο μήλον της έριδος που επισκέπτονται με τη σειρά τους το μαυσωλείο του.

Ο Ferrari είναι ένας στοιχειωμένος άνθρωπος, και όχι μόνο από το φάντασμα του γιού του. Οι πρώτες μέρες των αγώνων αυτοκινήτου ήταν επικίνδυνες και θα υπάρξουν πολλοί θάνατοι που θα ακολουθήσουν ακόμα στις επόμενες δύο ώρες που διαρκεί η ταινία. Για παράδειγμα, όταν ένας νεαρός άνδρας που ονομάζεται Alfonso de Portago (Gabriel Leone) προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πίστα, η Ferrari του λέει ότι δεν χρειάζεται άλλο οδηγό, 5 λεπτά και ένα θεαματικό τρακάρισμα αργότερα, του είπαν: «Καλέστε το γραφείο μου τη Δευτέρα».

Ο θάνατος ενός άλλου οδηγού προκαλεί την οργή του Τύπου, που κατηγορεί τον Ferrari ότι έχει αίμα στα χέρια του (είναι «ένας βιομηχανικός Κρόνος που καταβροχθίζει τα παιδιά του», σύμφωνα με έναν δημοσιογράφο). Ακριβώς όπως ο Oppenheimer έκανε πολλά σχετικά με την ανάκληση της άδειας ασφαλείας του φυσικού – πολύ σωστά -, η ταινία του Mann αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο Enzo Ferrari οδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από ζήλια σε αυτό το σημείο, έχοντας χάσει το Le Mans από την Jaguar, της οποίας η περιουσία εκτινάχθηκε στα ύψη. . Είναι αλήθεια ότι οι αγώνες αυτοκινήτου ήταν πάντα ένα επικίνδυνο άθλημα, αλλά η απείθεια της Ferrari για τη σφαγή που σχετίζεται με το αυτοκίνητο, ακόμα και όταν εμπλέκονται μέλη του κοινού, αφήνει μια πικρή γεύση.

Το αποκορύφωμα της ταινίας είναι ο αγώνας Mille Miglia του 1957, σκηνή ενός ατυχήματος που θα μπλέξει τη και τον Ferrari -την εταιρεία και τον άνθρωπο- στη γραφειοκρατία για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αλλά, περιέργως, εδώ είναι που η ταινία μπαίνει στο λιγότερο ενδιαφέρον κομμάτι της, διασπώντας τα πονταρίσματα της Ferrari με σκηνές από τον αγώνα, κάτι που αποτελεί από μόνο του τεστ μνήμης σχετικά με το ποιος από τους οδηγούς της Ferrari οδηγεί ποιο από τα αριθμημένα κόκκινα αυτοκίνητα.

Τα τελευταία περίπου 15 λεπτά, όμως, γίνονται κυριολεκτικά ένα ράλι, με μια στιγμή κατά την οποία η Cruz έχει δώσει ερμηνεία Oscar έχοντας παίξει μια τρελή, ξινισμένη σκύλα για δύο ώρες , ενώ μας ζητούν να συμπονέσουμε τον σύζυγό της, ο οποίος της έχει κρύψει όχι απλώς μια δεκαετή σχέση, αλλά έναν γιο που έχει μεγαλώσει κρυφά ως δικό του, παίρνοντας κεφάλαια από την εταιρεία για να το κάνει. Αν και αυτό αναδεικνύει τον χαρακτήρα της με απροσδόκητους τρόπους, θα φανταζόταν κανείς ότι η πραγματική Laura αξίζει λίγο περισσότερο σεβασμό από μια μεγάλη σκηνή στο τέλος.

Και στη συνέχεια η Ferrari τελειώνει όπως ξεκίνησε, με μερικές ακόμη κάρτες τίτλου που εξηγούν, με πολύ ευρείς προτάσεις, του τι συνέβη στη συνέχεια. Όμως είναι βέβαιο ότι στο μεγάλο πάνθεον των ταινιών για την αυτοκίνηση, η Ferrari θα έχει την τύχη να βρει θέση στάθμευσης για πάντα.

Διάβασε επίσης:

Το «Oppenheimer» χαρακτηρίστηκε ως η «καλύτερη» και «σημαντικότερη ταινία του αιώνα»

επίσημο εμπάργκο κριτικής για την ταινία Oppenheimer του Christopher Nolan δεν έχει αρθεί μέχρι την Τετάρτη, αλλά ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Paul Schrader έχει να πει μερικά μεγάλα λόγια για το επιστημονικό έπος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γράφοντας στο Facebook, ο σεναριογράφος των Taxi Driver, Raging Bull και Last Temptation of Christ αποκάλεσε το Oppenheimer: «Η καλύτερη, πιο σημαντική ταινία αυτού του αιώνα. Αν δείτε μια ταινία στους κινηματογράφους φέτος, αυτή θα πρέπει να είναι το Oppenheimer. Δεν είμαι οπαδός του Nolan, αλλά αυτή η ταινία βγάζει τις πόρτες από τους μεντεσέδες».