Μάθε τη γλώσσα του στρες του συντρόφου σου για να δεις αν έχετε μέλλον ή όχι

Μέχρι τώρα μπορεί να είχες ακούσει για την «γλώσσα της αγάπης», μια φράση που επινοήθηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο του Dr. Gary Chapman που δημοσιεύτηκε το 1992, «The 5 Love Languages: The Secret to Love that Lasts», και αναφέρεται στους 5 γενικούς τρόπους με τους οποίους οι ρομαντικοί σύντροφοι εκφράζουν και βιώνουν την αγάπη. Η γνώση της γλώσσας αγάπης του συντρόφου σου μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά από οφέλη, όπως τη βελτίωση των δεξιοτήτων επικοινωνίας, την εμβάθυνση της συναισθηματικής σύνδεσης, τη μείωση των παρεξηγήσεων και την αύξηση της ικανοποίησης από τη σχέση.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι εσύ και ο σύντροφός σου είστε ήδη σε επαφή με την γλώσσα της αγάπης του άλλου. Τι γίνεται όμως με τη «γλώσσα του στρες» του άλλου; Η έννοια των γλωσσών του στρες επινοήθηκε από την ειδικό σε θέματα ευεξίας Chantal Donnelly, «ως ένας τρόπος να εξερευνήσουμε τις προεπιλεγμένες τάσεις ή τα πρότυπα συμπεριφοράς του συντρόφου μας όταν είναι σε δυσφορία ή καταπονημένοι», αναφέρει. Υπάρχουν 4 τύποι αυτών όπου με αυτούς θα μπορέσεις να δεις που ανήκεις εσύ αλλά και ο σύντροφος σου και να καταλάβεις αν έχετε μέλλον ή όχι.

Ποιες είναι οι 4 διαφορετικές γλώσσες του στρες

1. Ο εκρηκτικός
«Πρόκειται για μια εξωτερικά ορατή αντίδραση στρες που μπορεί να μοιάζει με απογοήτευση, θυμό ή επιθετικότητα. Ο εκρηκτικός τείνει να κουνάει το δάχτυλο στους άλλους για τη στενοχώρια τους. Αυτή η γλώσσα άγχους είναι αυτό που τυπικά θα ονομάζαμε απάντηση μάχης ή φυγής. Ανεξάρτητα από την κατάσταση, ο εκρηκτικός θα ανταποκριθεί σαν να υπάρχει κρίση και είτε θα θυμώσει, θα γίνει παρανοϊκός είτε θα έχει μια ξαφνική βιολογική παρόρμηση να ξεφύγει στη μέση μιας συζήτησης».

2. Ο καταστροφολόγος
«Λιγότερο εμφανής από τον εκρηκτικό, ο τύπος αυτός εσωτερικεύει το άγχος του και μπορεί να γίνει απελπισμένος και αβοήθητος. Τείνει να υπάρχει πολλή αυτοκατηγορία με αυτήν την παραδοσιακή γλώσσα με στρες. Μπορεί να δυσκολεύεται να κάνει οπτική επαφή και μπορεί να αισθάνεται πολύ μουδιασμένος για να εκφράσει συναισθήματα. Ως εκ τούτου, το συναίσθημά τους μπορεί να είναι σιγή και μπορεί να φέρεται απόμακρα. Τείνουν να θέλουν να κρυφτούν από τον κόσμο και η συμπεριφορά τους συχνά συγχέεται με το να αγνοούν τους άλλους».

3. Ο ελεγκτικός
«Αυτή η απόκριση στο στρες μπορεί μερικές φορές να μοιάζει με μια χρήσιμη απάντηση στην επιφάνεια. Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, μπορεί να μετατραπεί σε γκρίνια, υπέρβαση των ορίων και έλλειψη πίστης στις δυνατότητες ενός συντρόφου. Ο ελεγκτικός θα προχωρήσει σε άμεση δράση και θα προσπαθήσει να διορθώσει κάτι, οτιδήποτε όταν είναι στρεσαρισμένο – ακόμα και όταν δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται επιδιόρθωση ή αυτό που χρειάζεται επιδιόρθωση δεν είναι δική του δουλειά. Ο ελεγκτικός συχνά συμπεριφέρεται ως γονιός παρά ως εραστής, κάτι που μπορεί να βλάψει τη σχέση – ειδικά στην κρεβατοκάμαρα».

4. Ο αρνητής
«Αυτό μπορεί να γίνει ένα κοινό πρότυπο προστασίας για κάποιον που έχει διδαχθεί (συνήθως στην παιδική ηλικία) να πιστεύει ότι το να δείχνει σημάδια άγχους είναι σημάδι αδυναμίας. Ο αρνητής μπορεί να μοιάζει με στωικό που αποφεύγει κάθε συναίσθημα ή με κάποιον που χρησιμοποιεί τη θετικότητα για να απορρίψει τη στενοχώρια. Θα ακούσετε έναν αρνητή να λέει, με ένα δύσκαμπτο πάνω χείλος, πράγματα όπως “Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα” ή “Είμαι καλά”. Ο αρνητής θα “καταπιεί” τα συναισθήματα του έως ότου μεταμορφωθεί συχνά σε εκρηκτικό ή καταστροφολόγο».

Διάβασε επίσης: Πώς να τον αποπλανήσεις χωρίς να χρειάζεται να γδυθείς

Πώς μπορεί η γνώση της γλώσσας του στρες του συντρόφου σου να βελτιώσει τη σχέση σας

«Ο σκοπός του να γνωρίζεις τη γλώσσα του στρες του συντρόφου σου δεν είναι να μπορείς να τον χαρακτηρίσεις, να τον κατηγορήσεις, να τον κρίνεις ή να τον διορθώσεις, όπως συνηθίζουμε να κάνουμε», εξηγεί η Donnelly στο PureWow. «Αντίθετα, η γλωσσική ευχέρεια του άγχους επιτρέπει καλύτερη σύνδεση, επειδή μας εμποδίζει να μπαίνουμε αυτόματα σε λειτουργία άμυνας και να αντιδρούμε. Μόλις συντονιστείτε με τη γλώσσα του άγχους του συντρόφου σας, μπορείτε καλύτερα να αποφύγετε να λαμβάνετε προσωπικά τα σχόλια ή τον τόνο της φωνής του, όταν είναι ιδιαίτερα αγχωμένοι. Κατανοούμε ότι η απάντησή τους δεν αφορά απαραίτητα εμάς αλλά το άγχος τους. Με αυτόν τον τρόπο, αλληλεπιδρούμε με τους αγαπημένους μας από έναν χώρο συμπόνιας και ενσυναίσθησης και όχι αυτοπροστασίας. Αντί να βάλουμε τη συναισθηματική μας πανοπλία, μπορούμε να περιεργαζόμαστε τι μπορεί να χρειάζεται το άλλο άτομο ως υποστήριξη. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τις σχέσεις μας ενισχύοντας το σεβασμό ο ένας για τον άλλον και βαθύτερες σχέσεις».