Μona Lisa: Τα μυστικά που δεν ήξερες ότι κρύβει ο πιο εμβληματικός πίνακας στον κόσμο

Το λεπτό χαμόγελό της και το πολύπλοκο σκηνικό της έχουν κάνει γενιές και γενιές να αναρωτιούνται για το νόημα αυτού του έργου τέχνης. Η θρυλική ιδιότητα του καλλιτέχνη προσθέτει μόνο το μυστήριο αυτού του φαινομενικά απλού έργου τέχνης. 

Ευτυχώς, τώρα γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για αυτόν τον πίνακα. Στη συνέχεια ακολουθούν τα πιο ενδιαφέροντα και ίσως όχι τόσο γνωστά στοιχεία για τον συγκεκριμένο απόλυτα εμβληματικό πίνακα του Leonardo Da Vinci, έναν πίνακα που έχει προβληματίσει πολλούς για πάνω από 500 χρόνια και έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπων από όλο το κόσμο στις πόρτες του Λούβρου. 

1. Η Μόνα Λίζα είναι ο πιο γνωστός πίνακας ζωγραφικής στον κόσμο

Η Μόνα Λίζα έχει περιγραφεί ως «το πιο γνωστό, το πιο επισκέψιμο, το πιο γραμμένο, το πιο τραγουδισμένο, το πιο παρωδιακό έργο τέχνης στον κόσμο». Αυτή είναι μεγάλη κληρονομιά για έναν μικρό πίνακα. 

2. Η Μόνα Λίζα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ Γκίνες για την υψηλότερη γνωστή ασφαλιστική αξία πίνακα ζωγραφικής

Το 1962, ο πίνακας εκτιμήθηκε στα 100 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, που ισοδυναμεί με 870 εκατομμύρια δολάρια το 2021. Είναι, επομένως, ένας από τους πιο πολύτιμους πίνακες στον κόσμο. Αυτή η ασφαλιστική εταιρεία μάλλον κρατάει «την αναπνοή» της για να μην κλαπεί ποτέ!  

3. Η Μόνα Λίζα ήταν πραγματικό πρόσωπο

Ο πίνακας προφανώς είχε παραγγελθεί από έναν πλούσιο έμπορο μεταξιού ονόματι Francesco del Giocondo. Ο πίνακας απεικόνιζε τη σύζυγό του, Lisa del Giocondo, γνωστή και ως Lisa Gherardini – το επώνυμό της. Πιθανολογείται ότι ο πίνακας παραγγέλθηκε για τον εορτασμό της γέννησης του δεύτερου γιου της μικρής οικογένειας, του Andrea. Όποιος και αν ήταν ο σκοπός του πίνακα, γνωρίζουμε ότι σίγουρα είχε νόημα καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής του. 

4. Το αρχικό ιταλικό όνομα του πίνακα σημαίνει «ευτυχισμένος»

Η Μόνα Λίζα είναι γνωστή για το μυστηριώδες, διακριτικό χαμόγελό της. Έτσι, είναι ταιριαστό το γεγονός ότι το ιταλικό της όνομα La Gioconda σημαίνει «jocund» -χαρούμενη ή ευδιάθετη-. Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο με τη θηλυκή μορφή του επωνύμου της «Giocondo». Ο γαλλικός τίτλος, La Joconde, σημαίνει το ίδιο πράγμα. 

5. Η Μόνα Λίζα έγινε διάσημη μέσω κλοπής

Ενώ ο πίνακας θεωρούνταν για καιρό αριστούργημα στον κόσμο της τέχνης, ο υπόλοιπος κόσμος έμαθε το όνομά της μόνο όταν κλάπηκε. Κλάπηκε το 1911 και το γεγονός αναφέρθηκε στις εφημερίδες όλου του κόσμου. Ορισμένες σημαντικές προσωπικότητες του κόσμου της τέχνης ήταν ύποπτες για την κλοπή. Ακόμα και ο Πάμπλο Πικάσο θεωρήθηκε ύποπτος. 

Τελικά, ένας έμπορος έργων τέχνης από τη Φλωρεντία ανέφερε στις αρχές ότι ένας άνδρας είχε προσπαθήσει να του πουλήσει τον πίνακα. Ο άντρας, ο Vincenzo Peruggia, είχε εργαστεί για λίγο στο Λούβρο, και αυτός και δύο άλλοι είχαν κρυφτεί σε ντουλάπες κατά τη διάρκεια της νύχτας και έκλεψαν τον πίνακα χωρίς να υποψιαστούν τίποτα. Ο Peruggia, ένας Ιταλός μετανάστης, ήταν πατριώτης που πίστευε ότι ο πίνακας έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία. Αφού εξέτισε μόνο έξι μήνες στη φυλακή για το έγκλημά του, χαιρετίστηκε ως ήρωας στην Ιταλία. Όταν ο πίνακας επέστρεψε στο Λούβρο δύο χρόνια μετά την εξαφάνισή του, όλος ο κόσμος πανηγύρισε. Από τότε, η Μόνα Λίζα έγινε ένα οικείο όνομα. 

6. Η Μόνα Λίζα ανήκει στο κοινό

Λόγω της γαλλικής νομοθεσίας περί πολιτιστικής κληρονομιάς, ο πίνακας αποτελεί μέρος του Λούβρου και δεν μπορεί να αγοραστεί ή να πωληθεί. Ιστορικά, αποτελούσε μέρος της βασιλικής συλλογής και κοσμούσε τους τοίχους των γαλλικών ανακτόρων. 

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης το 1787-1799, οι εξεγερμένοι διεκδίκησαν τη βασιλική συλλογή ως ιδιοκτησία του λαού. Ως εκ τούτου, ανήκει στο κοινό και δεν θα αποτελέσει ποτέ ξανά μέρος μιας ιδιωτικής συλλογής. 

7. Η Μόνα Λίζα έχει περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο

Το 1963, η Μόνα Λίζα ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσελκύοντας τεράστια πλήθη στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον. Προφανώς, πλήθος 40.000 ανθρώπων ερχόταν κάθε μέρα για να ρίξει μια ματιά στη Μόνα Λίζα. Ο πίνακας ταξίδεψε επίσης στην Ιαπωνία, καθώς και στη Ρωσία. Ίσως περισσότερα μέρη του κόσμου να τη δουν μια μέρα. 

8. Η Μόνα Λίζα θεωρείται «πίνακας προορισμού»

Αυτό το εμβληματικό έργο είναι τόσο διάσημο που οι άνθρωποι θα ταξιδέψουν πραγματικά μεγάλες αποστάσεις για να επισκεφθούν τον πίνακα. Δεν έχει σημασία το Παρίσι, ο Πύργος του Άιφελ ή το γαλλικό φαγητό, οι άνθρωποι έρχονται εδώ από όλο τον κόσμο μόνο και μόνο για να δουν τη Μόνα Λίζα.  

9. Η Μόνα Λίζα έχει επιζήσει από πολλαπλές επιθέσεις

Ποιος θα ήθελε να επιτεθεί σε έναν πίνακα ζωγραφικής, αναρωτιέσαι; Αρκετοί άνθρωποι, όπως φαίνεται. Ο πίνακας έχει υποστεί πολλές επιθέσεις.  Το 1956, μια πέτρα πετάχτηκε στη Μόνα Λίζα με τέτοια δύναμη που έσπασε το γυάλινο περίβλημα που περιέβαλλε τον πίνακα. Η πέτρα μάλιστα μετατόπισε λίγη χρωστική ουσία κοντά στον αριστερό αγκώνα της. Την ίδια χρονιά, κάποιος έριξε οξύ στον πίνακα. 

Μετά από αυτές τις επιθέσεις, το αλεξίσφαιρο γυαλί αντικατέστησε το σαφώς ανεπαρκές περίβλημα. Σε μια περίπτωση δέχτηκε και πάλι επίθεση με σπρέι και σε μια άλλη με φλιτζάνι τσαγιού. Ωστόσο, δεν προκλήθηκαν περαιτέρω ζημιές στο έργο τέχνης, καθώς το αλεξίσφαιρο γυαλί κάνει καλά τη δουλειά του. 

 Είναι ενδιαφέρον ότι οι άνθρωποι που επιτέθηκαν στον πίνακα το έκαναν για να κάνουν μια δήλωση ενάντια στην αντιληπτή κακομεταχείρισή τους. Η επίθεση με σπρέι έγινε ενώ ο πίνακας βρισκόταν στο Τόκιο και μια γυναίκα τον ψέκασε με κόκκινη μπογιά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την έλλειψη πρόσβασης για άτομα με ειδικές ανάγκες στο Εθνικό Μουσείο του Τόκιο. 

 Το περιστατικό με το φλιτζάνι του τσαγιού διαπράχθηκε από μια Ρωσίδα η οποία ήταν συντετριμμένη επειδή της είχαν αρνηθεί τη γαλλική υπηκοότητα. Έτσι, η Μόνα Λίζα μπορεί να θεωρηθεί σύμβολο της Γαλλίας (όπως και ο Πύργος του Άιφελ), με τα άτομα να βγάζουν την απογοήτευσή τους κατά της χώρας στον ίδιο τον πίνακα. 

10. Μπορείς να δεις τη Μόνα Λίζα για 30 δευτερόλεπτα

Δεδομένου ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι έρχονται να δουν αυτό το έργο τέχνης, υπάρχει ένα σύστημα ομαδικής ουράς για να δουν τον πίνακα. Κάθε ομάδα έχει μόνο 30 δευτερόλεπτα για να δει τον πίνακα πριν προχωρήσει. Αυτό βοηθά το Μουσείο του Λούβρου να αποφύγει τη συσσώρευση τεράστιου πλήθους.  

Επιπλέον, οι επισκέπτες δεν χρειάζεται να περιμένουν στην ουρά για ώρες προκειμένου να δουν τον πίνακα. Έτσι, αν και μπορεί να είναι λίγο απογοητευτικό το γεγονός ότι έχετε μια τόσο μικρή ευκαιρία να τη δεις «με σάρκα και οστά», οι σύντομες χρονικές περιόδους βοηθούν στην ομαλή διεξαγωγή των εργασιών. 

11. Υπάρχουν και άλλες Μόνα Λίζα

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν αυτό που αποκαλούσαν «αρχιζωγράφος» στην εποχή του. Αυτό σήμαινε ότι είχε μαθητές και βοηθούς που μιμούνταν το στυλ του και βοηθούσαν στα μεγαλύτερα έργα του. 

Υπάρχουν τουλάχιστον δώδεκα αντίγραφα της Μόνα Λίζα, τα περισσότερα ζωγραφισμένα από αυτούς τους μαθητές. Υπάρχει ένας τέτοιος πίνακας στο Μουσείο Πράδο. Οι μελετητές πιστεύουν ότι ζωγραφίστηκε παράλληλα με τη Μόνα Λίζα του Λεονάρντο, κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που του πήρε να την ολοκληρώσει. 

Και έπειτα, φυσικά, υπάρχουν και οι πιο σύγχρονες αναπαραγωγές, από τις οποίες υπήρξαν πολλές. Μια από τις πιο αξιοσημείωτες ήταν η αντιγραφή που έκανε ο ασεβής καλλιτέχνης του Ντανταϊσμού – ο Μαρσέλ Ντουσάμπ – στο έργο του 1919, με τίτλο L.H.O.O.Q. Απλώς της έβαλε ένα μουστάκι και ένα μουστάκι κατσίκας και τελείωσε. 

12. Η Μόνα Λίζα κρεμάστηκε στην κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν ο πίνακας διεκδικήθηκε ως λαϊκός, είχε ένα σύντομο πέρασμα από την κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη κατά τη διάρκεια του 1821. Ωστόσο, τα ανάκτορα Tuileries δεν ήταν μάλλον αυτό που είχε στο μυαλό του ο λαός όταν τη διέσωσε από τα παλάτια των βασιλικών οικογενειών.  Η ένδοξη ιστορία τοποθεσίας της Μόνα Λίζα περιλαμβάνει επίσης το παλάτι του βασιλιά Φρανσουά Α’, το Φοντενεμπλώ, όπου παρέμεινε για πάνω από 100 χρόνια. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Μεγάλο Παλάτι των Βερσαλλιών, όπου ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ κράτησε τον πίνακα. 

13. Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ξόδεψε πιθανότατα 16 χρόνια για να ολοκληρώσει τη Μόνα Λίζα

Δεδομένου ότι η Μόνα Λίζα ζωγραφίστηκε πριν από 500 χρόνια, είναι δύσκολο να κατασκευάσουμε μια πλήρη εικόνα της δημιουργίας της. Οι μελετητές και οι ιστορικοί τέχνης συζητούν και ερευνούν την ιστορία της εδώ και πολλά χρόνια και δεν υπάρχει ακόμη συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα. 

Το Λούβρο αναφέρει ότι αναμφίβολα ζωγραφίστηκε μεταξύ 1503 και 1506. Άλλοι ιστορικοί είναι πεπεισμένοι ότι ο πίνακας αντικατοπτρίζει το ύφος του μετά το 1513 και ότι πρέπει να ξεκίνησε μετά από αυτή την ημερομηνία. Άλλοι πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο πίνακες, ο ένας ξεκίνησε το 1503 και ο άλλος το 1513, με τον δεύτερο να είναι αυτός που βλέπουμε σήμερα στο Λούβρο. 

Υπάρχει, επομένως, αρκετή διαμάχη σχετικά με το πότε ζωγραφίστηκε η Μόνα Λίζα. Αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το έργο ξεκίνησε το 1503, μεταφέρθηκε με τον Λεονάρντο στη Γαλλία το 1516 και προστέθηκε σιγά σιγά κατά τη διάρκεια των 16 ετών πριν από το 1519. 

14. Η Μόνα Λίζα είναι ένας παραπλανητικά πολύπλοκος πίνακας

Για όσους ίσως δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την τέχνη και τον κόσμο της τέχνης, η Μόνα Λίζα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, γιατί είναι τόσο διάσημη και συναρπαστική; Το πρόσωπό της είναι απλό και η έκφρασή της είναι εξαιρετικά διακριτική. 

Αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς ιδιαίτερων χαρακτηριστικών. Η άποψη στην οποία το θέμα είναι στραμμένο κυρίως προς τον θεατή ξέφυγε από την παραδοσιακή στάση προφίλ που ήταν δημοφιλής στην ιταλική τέχνη εκείνη την εποχή. Η αλλαγή αυτή υιοθετήθηκε από τον κόσμο της τέχνης και έγινε σύμβαση. Έτσι, ο πίνακας αυτός άλλαξε τα δεδομένα για τα πορτρέτα. 

Επιπλέον, ο Λεονάρντο ήταν δεξιοτέχνης του sfumato, ενός στυλ λεπτής σκίασης που δίνει απέναντι το εφέ των απαλά θολών περιγραμμάτων και χαρακτηριστικών. Αυτό το έργο δείχνει επίσης την κατανόηση του καλλιτέχνη για τη μυϊκή δομή του προσώπου και το κρανίο. Οι καμπύλες των μαλλιών και των ρούχων του θέματος αναπαράγονται στα σχήματα των ποταμών και των κοιλάδων πέρα από αυτήν. Όλα αυτά δίνουν στον πίνακα μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας. 

15.Η Μόνα Λίζα θεωρείται αρχετυπικό αριστούργημα της ιταλικής αναγέννησης 

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν γνωστός ως ένας από τους δασκάλους της ιταλικής αναγεννησιακής περιόδου. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι ένα από τα σπουδαιότερα έργα του θεωρείται αντιπροσωπευτικό αυτής της περιόδου. 

16. Η θερμοκρασία και η υγρασία της τοποθεσίας του πίνακα ρυθμίζονται προσεκτικά

Η Μόνα Λίζα είναι ζωγραφισμένη σε πάνελ λεύκης και όχι σε καμβά. Δεδομένου ότι ο πίνακας λεύκης είναι ξύλο, διαστέλλεται και συστέλλεται ανάλογα με την υγρασία και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντός του. Αυτό προκάλεσε κάποια στρέβλωση στον πίνακα και μια ρωγμή που σχηματίστηκε κοντά στην κορυφή της κορνίζας, η οποία εκτείνεται μέχρι τη γραμμή των μαλλιών της φιγούρας. 

Αυτές τις μέρες, ο πίνακας φυλάσσεται σε αυστηρά ελεγχόμενη θερμοκρασία πίσω από την αλεξίσφαιρη θήκη του. Η υγρασία διατηρείται μεταξύ 50% ±10%, και η θερμοκρασία είναι πάντα μεταξύ 64 και 70°F (18 – 21 °C). 

Σε περίπτωση που αυτό δεν είναι αρκετό, η θήκη έχει ένα στρώμα από silica gel κάτω από τον πίνακα, το οποίο έχει υποστεί επεξεργασία ώστε να παρέχει 55% σχετική υγρασία. Έτσι, δεν θα πρέπει να υπάρξουν περαιτέρω ζημιές από τα στοιχεία της φύσης.  

17. Η Μόνα Λίζα έχει το δικό της δωμάτιο στο Λούβρο

Δεδομένου ότι πρόκειται για έναν πίνακα μεσαίου μεγέθους, μπορεί να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι έχει ένα ολόκληρο δικό της δωμάτιο. Ωστόσο, τα τεράστια πλήθη που έρχονται να τη δουν δεν είναι διατεθειμένα να ανησυχούν για το αν θα κοιτάξουν άλλους πίνακες όταν έχουν τα 30 δευτερόλεπτά τους μαζί της. Έτσι, το δωμάτιο που στεγάζει τον πίνακα δεν έχει άλλα έργα τέχνης που να κοσμούν τους τοίχους. 

18. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η Μόνα Λίζα είναι αυτοπροσωπογραφία

Όπως είδαμε, υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με αυτόν τον πίνακα. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και δημοφιλείς είναι ότι ο πίνακας είναι στην πραγματικότητα μια θηλυκή αναπαράσταση του ίδιου του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. 

Ορισμένοι ιστορικοί φτάνουν τόσο μακριά με τη θεωρία αυτή, ώστε να την δοκιμάσουν. Η Ιταλική Εθνική Επιτροπή Πολιτιστικής Κληρονομιάς σκοπεύει να ξεκινήσει έρευνα, να εκταφεί το σώμα του και να ανακατασκευάσει το πρόσωπό του από το κρανίο του. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο υπερβολικό, θα επιτρέψει στους ιστορικούς να ανακαλύψουν αν ο Λεονάρντο όντως έμοιαζε με το αριστούργημά του. 

19.  Η Μόνα Λίζα είναι στην πραγματικότητα ιταλική

Ενώ ο πίνακας ανήκει στη Γαλλία, κρέμεται στο Παρίσι και αποτελεί σύμβολο γαλλικής υπερηφάνειας, τόσο ο καλλιτέχνης όσο και το θέμα ήταν Ιταλοί. Ο μόνος λόγος που η Γαλλία είχε την τύχη να γίνει ο θεματοφύλακας αυτού του αριστουργήματος είναι ότι ο Γάλλος βασιλιάς προσκάλεσε τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι να ζήσει και να εργαστεί στη Γαλλία. 

Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έφερε τον πίνακα μαζί του προκειμένου να τον ολοκληρώσει, καθώς ακόμη και μετά από πολλά χρόνια, ήταν ακόμη ημιτελής. Ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α’ απέκτησε στη συνέχεια τον πίνακα μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη το 1519. Υπήρξε ιδιοκτησία της γαλλικής βασιλικής οικογένειας και στη συνέχεια της Γαλλίας. 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ατύχημα στο χαλί; Το συστατικό που έχεις στο ντουλάπι σου θα το καθαρίσει στη στιγμή

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δημιούργησε ένα ζεστό δείπνο με κριθαράκι, σολωμό και dressing από ταχίνι