Τα βράδια δεν μπορείς να κοιμηθείς; Δες τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την αϋπνία

Υπάρχουν νύχτες που το σώμα είναι κουρασμένο αλλά το μυαλό ξυπνάει. Ξαπλώνεις, κλείνεις τα μάτια, όμως οι σκέψεις δεν σταματούν. Γυρίζεις πλευρό, προσπαθείς να βολευτείς, κοιτάς το ρολόι. Περνάει μισή ώρα, μια ώρα, δυο. Η σιωπή της νύχτας κάνει τον εσωτερικό σου θόρυβο να ακούγεται πιο δυνατά από ποτέ. Και τότε καταλαβαίνεις ότι η αϋπνία δεν είναι απλώς έλλειψη ύπνου, είναι ένα μήνυμα.

Η αϋπνία συχνά έρχεται όταν η ψυχή έχει κάτι να πει κι εμείς δεν τη διαλέγουμε μέσα στη μέρα. Όταν οι ώρες μας είναι γεμάτες με δουλειές, υποχρεώσεις και οθόνες, η φωνή του μέσα μας δεν έχει χώρο να ακουστεί. Έτσι, περιμένει τη νύχτα καθώς όταν όλα ησυχάζουν, τότε αρχίζει να μιλά.

Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες σκέψεις εμφανίζονται λίγο πριν τον ύπνο. Είναι η στιγμή που δεν μπορούμε πια να αποσπαστούμε, να ξεφύγουμε, να τρέξουμε. Εκεί, στο σκοτάδι, έρχονται όσα προσπαθούμε να αποφύγουμε μέσα στη μέρα. Ένα ανείπωτο άγχος, μια στεναχώρια που δεν παραδεχτήκαμε, μια επιθυμία που καταπιέσαμε. Η αϋπνία δεν είναι εχθρός, είναι καθρέφτης.

Πολλές φορές, πίσω από το «δεν μπορώ να κοιμηθώ» κρύβεται ένα «δεν μπορώ να ησυχάσω». Ο ύπνος απαιτεί εμπιστοσύνη, να αφήσεις τον έλεγχο, να παραδοθείς. Και αυτή η παράδοση είναι δύσκολη όταν μέσα μας υπάρχει ένταση, φόβος ή ενοχή. Αν φοβάσαι να σταματήσεις, τότε ο ύπνος μοιάζει με κενό, με χάος. Έτσι, το μυαλό μένει ξύπνιο για να νιώθει ασφαλές.

Η σύγχρονη ζωή έχει κάνει την αϋπνία σχεδόν κανονικότητα. Καφεΐνη, μπλε φως από οθόνες, υπερένταση, βιασύνη. Όμως πίσω από αυτά υπάρχει κάτι πιο βαθύ… η δυσκολία να σταματήσουμε. Να βρεθούμε με τον εαυτό μας χωρίς περισπασμούς. Να αναμετρηθούμε με ό,τι κρύβεται στη σιωπή.

Η ψυχολογία λέει πως ο ύπνος δεν είναι μόνο σωματική λειτουργία, αλλά και συναισθηματική. Αν κάτι μας βαραίνει, το σώμα το θυμάται. Αν υπάρχει ανησυχία, θυμός ή απώλεια, συχνά εμφανίζονται το βράδυ σαν αϋπνία. Το σώμα ζητά ηρεμία, αλλά ο νους αρνείται να την προσφέρει.

Η λύση δεν είναι πάντα στα τρικ για καλύτερο ύπνο. Ξεκινά πιο μέσα. Από το να ακούσεις αυτό που προσπαθεί να σου πει η νύχτα. Τι σε κρατά ξύπνια; Ποια σκέψη σε επισκέπτεται κάθε βράδυ; Τι αποφεύγεις να νιώσεις; Μερικές φορές, το να μείνεις λίγο με αυτές τις σκέψεις χωρίς φόβο είναι το πρώτο βήμα προς την ηρεμία.

Η αϋπνία μάς διδάσκει υπομονή και μας υπενθυμίζει ότι δεν ελέγχουμε τα πάντα. Ότι δεν μπορούμε να αναγκάσουμε το σώμα να κοιμηθεί, όπως δεν μπορούμε να πιέσουμε την ψυχή να ξεχάσει. Μπορούμε όμως να τη φροντίσουμε. Να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που να επιτρέπει τη χαλάρωση, αλλά και έναν εσωτερικό χώρο που να νιώθει ασφαλής.

Ένα βραδινό τελετουργικό, όπως λίγο διάβασμα, ένα ζεστό ρόφημα ή λίγη αναπνοή, δεν είναι πολυτέλεια, είναι τρόπος να πεις στον εαυτό σου «είσαι ασφαλής τώρα». Κι όταν το σώμα αρχίσει να το πιστεύει, τότε έρχεται ο ύπνος. Όχι ως υποχρέωση, αλλά ως φυσική συνέχεια της αποδοχής.

Η αϋπνία μπορεί να είναι πρόσκληση για επαφή. Με τον εαυτό σου, με τις ανάγκες σου, με όσα κρύβεις κάτω από τη μέρα. Κάθε βράδυ που δεν κοιμάσαι δεν είναι αποτυχία, είναι υπενθύμιση ότι υπάρχει κάτι μέσα σου που ζητά προσοχή. Και όταν το ακούσεις πραγματικά, ο ύπνος θα έρθει μόνος του, σαν δώρο, όχι σαν στόχος.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ