Julie England: Η γυναίκα που από μηχανικός έγινε ζωγράφος σε ηλικία 50 ετών

Το θάρρος ορίζεται ως η ικανότητα να κάνεις κάτι που σε φοβίζει. Όταν ακούσεις την Julie England να συζητά για την καριέρα της ως μηχανικός και τη δεύτερη πράξη αυτής ως καλλιτέχνης, θάρρος είναι μια λέξη που σου έρχεται στο μυαλό. Μιλάει για την αντιμετώπιση καταστάσεων όπου ξέρει ότι αρχικά θα αποτύχει, αλλά έχει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της και στις ικανότητές της, ώστε να ξέρει ότι αν επιμείνει, θα βρει την επιτυχία. Η ιστορία της μετακίνησης της Julie από τη μηχανική στη συνταξιοδότηση και στη σχολή τέχνης και το θάρρος που επέδειξε σε κάθε στροφή, πραγματικά αποτελούν έμπνευση για όλους εμάς. 

Πιστεύοντας στον εαυτό της 

Γεννημένη στο Wisconsin, η Julie είναι η μεγαλύτερη από τρία παιδιά. Μεγάλωσε σε ένα ταπεινό νοικοκυριό με δύο δημιουργικούς γονείς, γεγονός που πιθανότατα την έστρεψε προς τον κόσμο της τέχνης αργότερα στη ζωή της. Όταν ξεκίνησε μόνη της, ο αρχικός στόχος της Julie ήταν να βρει οικονομική ασφάλεια. Η Julie αστειεύεται ότι έκανε ένα μικρό ταχύρρυθμο μάθημα αμέσως μετά το κολέγιο – ένα μάθημα που δεν θα συνιστούσε στους νέους σήμερα – το οποίο περιελάβανε την παράλειψη της αποφοίτησής της από το Πανεπιστήμιο Texas Tech για να παντρευτεί, και στη συνέχεια την αναβολή ενός αξιοπρεπούς μήνα του μέλιτος, ώστε να μπορέσει να αρχίσει να εργάζεται μια εβδομάδα μετά την αποφοίτησή της. 

Η πρώιμη καριέρα της Julie ήταν σίγουρα εντυπωσιακή: αποφοίτησε ως χημικός μηχανικός και άρχισε να εργάζεται με ημιαγωγούς στην Texas Instruments. Η ίδια λέει: «Από το να τελειώσω με την πιο δύσκολη σειρά μαθημάτων ως τελειόφοιτη της χημικής μηχανικής, έφτασα να είμαι εντελώς ανίκανη στη χώρα των ημιαγωγών». Ενώ για άλλους ανθρώπους μπορεί να ήταν μια τρομακτική πορεία ζωής, η Julie την αντιμετώπισε με θάρρος που βασιζόταν στην πεποίθηση ότι θα βρει την επιτυχία αν συνέχιζε να εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. 

Η Julie δήλωσε: «Αυτό είναι ένα θέμα στην ιστορία της ζωής μου – ότι κάνω αυτά τα λειτουργικά άλματα. Κατά κάποιο τρόπο, αισθάνομαι αρκετά άνετα να είμαι «ανίκανη» στο επόμενο βήμα… πράγμα που νομίζω ότι μου επέτρεψε να κάνω τη μετάβαση από την Texas Instruments στις σπουδές τέχνης. Επειδή δεν με πειράζει να είμαι «ανίκανη» για λίγο. Έχω κατά κάποιον τρόπο αυτή την πίστη στον εαυτό μου ότι αν πραγματικά βάλω τον εαυτό μου και κάνω τη δουλειά και συγκεντρωθώ και συγκεντρωθώ, θα μπορέσω να έχω κάποιο προϊόν ή αποτέλεσμα που θα εκτιμήσω». 

Ενώ η αυτοπεποίθηση της Julie ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της επιτυχίας της, είχε μια ομάδα γυναικών που ήταν μια γενιά μπροστά της στην Texas Instruments και έγιναν οι μέντορές της. Της έδωσαν καθοδήγηση σε δύσκολες καταστάσεις και τη βοήθησαν να διατηρήσει την αυτοπεποίθησή της, ενώ ήταν γυναίκα σε έναν ανδρικό κόσμο. Το παράδειγμά τους έδωσε στην Julie την κατεύθυνση να αναλάβει περισσότερο ηγετικό ρόλο στην καθοδήγηση των γυναικών γύρω της. Θυμάται να σκέφτεται: «Αν κάποιος πρόκειται να σπάσει το γυάλινο ταβάνι, νομίζω ότι ίσως έχω τα κατάλληλα προσόντα, οπότε ας το κυνηγήσουμε. Ήθελα να γίνω παράδειγμα σε εκείνο το σημείο της καριέρας μου. Ήθελα άλλες γυναίκες να παραμείνουν στην εταιρεία, δεν ήθελα να φεύγουν συνέχεια». 

Αργότερα, η Julie άρχισε να προσφέρει πρόσθετη καθοδήγηση στους υπαλλήλους της Texas Instruments, γράφοντας διάφορα άρθρα σχετικά με το «πώς να προηγηθείτε σε μια πορεία καριέρας, να επιτύχετε προαγωγές και να βρείτε την επιτυχία». Έδωσε σεμινάρια σε μικρές ομάδες ανθρώπων για να μοιραστεί τα μαθήματά της και να τους βοηθήσει να αποφύγουν τα λάθη που μπορεί να έκανε εκείνη στην πορεία. Οι γνώσεις που μοιραζόταν σε αυτές τις καταστάσεις ήταν ο τρόπος της να προσφέρει πίσω και να βοηθήσει όσους ήρθαν μετά από αυτήν. 

Δεύτερη πράξη  

Η Julie έγινε φίλη στην Texas Instrument με άλλες 11 γυναίκες στελέχη των οποίων η κοινή εμπειρία και η υποστήριξη τις έφερε πιο κοντά. Δημιούργησαν μια συντροφικότητα και μία σχέση που επέζησε μέχρι τη συνταξιοδότηση, η οποία είχε τις ρίζες της σε μια φιλία που βασιζόταν στο πνεύμα των γυναικών που βοηθούσαν τις γυναίκες μέσα στην εταιρεία. Αυτή η φιλία τις ακολούθησε και μετά την αποχώρησή τους από την εταιρεία και συνέχισε να τους παρέχει υποστήριξη. 

Ωστόσο, μετά τη συνταξιοδότησή της, η Julie έπρεπε να αποκαταστήσει τον εαυτό της εκτός του εταιρικού κόσμου. Έδειξε και πάλι θάρρος μπροστά στο άγνωστο και στο ερώτημα «τι μέλλει γενέσθαι». Τότε ήταν που η αγάπη της για την τέχνη και η αυξανόμενη συλλογή έργων τέχνης της έδωσαν κατεύθυνση. Αφού έκανε συλλογή για 10 χρόνια, άρχισε να βλέπει την τέχνη σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Ο «μηχανικός εγκέφαλός» της άρχισε να αναλύει τους πίνακες, προσπαθώντας να συμπεράνει πώς η καλλιτέχνης είχε δημιουργήσει μια συγκεκριμένη εμφάνιση ή στυλ και τα βήματα που χρειάστηκε για να φτάσει στην ολοκλήρωση. Άρχισε να αναρωτιέται αν θα μπορούσε και η ίδια να δημιουργήσει όμορφη τέχνη, γεγονός που την οδήγησε στο πρώτο της μάθημα τέχνης σε ένα κοινοτικό κολέγιο. 

Η Julie αστειεύεται ότι για να γίνει κανείς καλλιτέχνης, το κίνητρο πρέπει να είναι εσωτερικά καθοδηγούμενο. Λέει: «Τα δύο πρώτα χρόνια ζωγραφικής και σχεδίου ήταν απολύτως άσχημα, οπότε δεν πρόκειται να λάβεις πολλή εξωτερική επιβεβαίωση γι’ αυτό που κάνεις. Σε κανέναν δεν αρέσει». Ο αισιόδοξος χαρακτήρας της Julie την κράτησε σε εγρήγορση επειδή, παρά την έλλειψη επαίνων από όλες τις πλευρές -ή από οποιαδήποτε πλευρά-, απλώς εκτίμησε την ευκαιρία να μάθει από έναν εκπαιδευμένο καλλιτέχνη και να ακολουθήσει ένα πάθος. Και συνεχίζει: «Για μένα, επιτυχία είναι απλώς να είσαι ζωγράφος». 

Julie England Art 

Η προσωπικότητα της Julie England ως μέντορας είναι ακόμα μαζί της και έχει κάποιες σοφές συμβουλές για όσους ξεκινούν μια δεύτερη πράξη καριέρας στη ζωή τους ή μπαίνουν στη σύνταξη. «Για τις γυναίκες εκεί έξω που είναι πάνω από 50 ή 60 ετών: συνειδητοποιήστε ότι ζούμε πολύ καιρό. Έχω δύο γονείς που πλησιάζουν τα 90 και ο στόχος μου είναι να έχω κάτι που αγαπώ, που με παθιάζει και που θέλω να σηκώνομαι και να κάνω κάθε μέρα για τα επόμενα 20 χρόνια. Και νομίζω ότι η ελαιογραφία, για μένα, είναι αυτή η απάντηση». 

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ: JULIE ENGLAND INSTAGRAM: Julie England Art

Διάβασε επίσης:

Μία Νορβηγή καλλιτέχνης δημιουργεί σουρεαλιστικούς βγαλμένους πίνακες από τις αναμνήσεις της

Από την παιδική της ηλικία, η Νορβηγή καλλιτέχνης Oda Iselin Sønderland κατοικεί σε φανταστικούς κόσμους που έχει σχεδιάσει η ίδια. Σήμερα, 26 ετών, η πρόσφατη απόφοιτος του RCA δεν έχει χάσει τίποτα από τον φαντασιακό της ζήλο, αλλά διοχετεύει τα απόκοσμα οράματά της σε αιθέριες υδατογραφίες της που συνδυάζουν αναφορές στη σκανδιναβική λαογραφία και το ιαπωνικό manga με ζωντανές προσωπικές αναμνήσεις. 

Για την τρέχουσα έκθεση της Sønderland στη γκαλερί Marlborough, Shelf Life, μια ομαδική έκθεση νεκρών φύσεων που επιμελείται η Jessica Draper, η καλλιτέχνης εξερευνά τις εμπειρίες της από τη διαμόρφωση του κόσμου μέσα από δύο πίνακες που παρουσιάζονται μαζί με έργα των Wolfgang Tillmans, Julie Curtiss και Igor Moritz.

Η καλλιτέχνης ζωγραφίζει απόκοσμες, ερωτικές φιγούρες που γεννήθηκαν από τη δική της προσωπική μυθολογία-φαντασία  

«Μεγάλωσα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια», λέει η Oda από το στούντιό της στο Brixton. «Ήταν ένα τεράστιο μέρος της ανάπτυξής μου και της ανάπτυξης της φαντασίας μου. Πραγματικά και αληθινά το βίωσα ως αυτόν τον μαγικό κόσμο μέσα στον οποίο βρισκόμουν ολοκληρωτικά, και στη δουλειά μου, μου αρέσει γενικά να παίζω με κόσμους μέσα σε κόσμους». Και στους δύο πίνακες εμφανίζεται ένα Nintendo DS, η φορητή συσκευή παιχνιδιών που είναι άμεσα αναγνωρίσιμη σε όποιον γεννήθηκε τη δεκαετία του ’90, και για την Oda, συμβολίζει μια εποχή όπου η φαντασία και η πραγματικότητα παρέμεναν ευτυχώς δυσδιάκριτες η μία από την άλλη.   

Διάβασε τη συνέχεια εδώ 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τα ανθισμένα cupcakes με βουτυρόκρεμα που μοιάζουν με αληθινά λουλούδια και παχύφυτα